Şarbon anthrax hayvanlarda seğreder, 1830’lu yıllardan beri bilinir ve enfeksiyöz karekter taşır. Kimyasal ve fiziksel etkenlere karşı dirençlidir ve uzun sürecanlılığını koruyabilmektedir. Genç hayvanların yaşlılara göre daha duyarlı olduğu şarbon sığır, keçi, koyun, deve, domuz ve atlarda görülebilmektedir. Hayvanların şarbondan ölmesi durumunda ağız ve bağırsaklarından pıhtılaşmayan kan gelir ve kesildiğinde kan siyah renktedir. Mikrobu alan hayvan 2-3 gün içerisinde hastanmaktadır ve belirtileri;
- iştahsızlık
- solunum güçlüğü
- yüksek ateş ve titreme
- ayakta durmada zorluk olarak sıralanabilmektedir.
Hastalık çıkan alanda ateşi çıkmayan ve hasta olmayan hayvanlar aşılanmalıdır. Bu alanda hayvanların en az 5 yıl süre ile aşılanması önerilir.
İnsanlara bulaşma yöntemi direkt ve indirekt yollardan olabilmektedir. Şarbonun insana giriş yerine bağlı olarak deri, akciğer ve gastrointestinal olarak ayrılabilmekte ve buna göre tedavi metodları uygulanmaktadır. Korunmada en etkili yöntem hayvanları ve risk altında olan insanları aşılamaktır ve hastalık ile ölen hayvanın eti kesinlikle yenmemelidir.
